آب سنگین در آن جای هیدروژن معمولی را دوتریم اشغال کرده است
این آب به عنوان ناخالصی به مقدار کم در آبهای طبیعی وجود دارد. مثلا در هر ۵۶۰۰ متر مکعب آب معمولی دریا یک متر مکعب آب سنگین وجود دارد. تمام خواص آن با آب معمولی فرق دارد:
آب سنگین چگالی و گران روی بیشتری دارد.
دمای انجمادش ۳.۸ درجه سانتیگراد است.
برای سلامتی انسان هم مؤثر است.
آب سنگین آبی است که نسبت ایزوتوپ دوتریوم در آن از حد آب معمولی بیشتر است. در آب سنگین (با فرمول D۲O) بر خلاف آب معمولی (با فرمول H۲O) به جای هیدروژن ایزوتوپ هیدروژن دوتریم (بافرمول اتمی ۲H )با اکسیژن ترکیب شدهاست.با کمک این نوع از آب میتوان پلوتونیوم لازم برای سلاحهای اتمی را بدون نیاز به غنی سازی بالی اورانیوم تهیه کرد. از کاربردهای دیگر این آب میتوان به استفاده از آن در رآکتورهای هستهای با سوخت اورانیوم، به عنوان مهارگر (Moderator) به جای گرافیت و نیز عامل انتقال گرمی رآکتور نام برد.
آب سنگین واژهای است که معمولاً به اکسید هیدروژن سنگین، D۲O یا ۲H۲O اطلاق میشود. هیدروژن سنگین یا دوتریوم (Deuterium)ایزوتوپی پایدار از هیدروژن است که به نسبت یک به ۶۴۰۰ از اتمهای هیدروژن در طبیعت وجود دارد. خواص فیزیکی و شیمیایی آن به نوعی مشابه با آب سبک H۲O است.
والتر راسل در سال ۱۹۲۶ با استفاده از جدول تناوبی «مارپیچ» وجود دو تریم را پیش بینی کرد.
هارولد یوری شیمیدان و از پیشتازان فعالیت روی ایزوتوپها که در سال ۱۹۳۴ جایزه نوبل در شیمی گرفت در سال ۱۹۳۱ ایزوتوپ هیدروژن سنگین را که بعدها به منظور افزایش غلظت آب مورد استفاده قرار گرفت، کشف کرد.
همچنین در سال ۱۹۳۳، گیلبرت نیوتن لوئیس (Gilbert Newton Lewis شیمیدان و فیزیکدان مشهور آمریکایی) استاد هارولد یوری توانست برای اولین بار نمونه آب سنگین خالص را بهوسیله عمل الکترولیز بوجود آورد.
اولین کاربرد علمی از آب سنگین در سال در سال ۱۹۳۴ توسط دو بیولوژیست بنامهای هوسی (Hevesy) و هافر (Hoffer) صورت گرفت. آنها از آب سنگین برای آزمایش ردیابی بیولوژیکی، به منظور تخمین میزان بازدهی آب در بدن انسان، استفاده قرار دادند.
source: fa.wikipedia.org &daneshnameh.roshd.ir