معرفی گیاه مورینگا پرگرینا

نام کونه : گاز رخ – گز روغن

نام محلی: در سیستان به آن گز روغن می گویند.

مورفولو‍ژی: در ایران یک گونه از این جنس به نام پر گرینا بصورت درختچه ای وجود دارد. ساقه وشاخه های آن سوزنی و اغلب بدون برگ به ارتفاع ۶ تا ۷ متر، تاج آن متمایل به مخروطی وارونه تا کره ای، پوست درخت در قسمت پایین در درختانی که قطر آن حدود ۳۰ سانتی متر است، خاکستری روشن و شیاردار و برجسته، ولی بالا تنه خاکستری تیره است.

برگ ها مرکب دو شانه ای فرد، گل در گل آذین خوشه ای کوتاه تا بلند، گی آذین نزدیک به شاخه های قطور، کوتاه به طول ۸ تا ۱۰ سانتی متر می باشد.

یکی از وی‍ژگی های اعجاب برانگیز این گونه داشتن برگ هایی بدون برگچه است که این درخت از نظر ویژگی های اکولوژیک و بتانیک، درخت بی نظیری است و گاهی در چنان شرایط سختی رشد می کند که می توان آن را یک معجزه در عالم گیاهی دانست.

تکثیر: بذر و قلمه

فصل گل دهی: بهار

مناطق انتشار: روی ماسه سنگ های دامنه کوهستان تا رأس قله ها ادامه دارد. جایی که کوچکترین اثری از خاک نیست، این گیاه مستقر شده است.

موارد استفاده: مهمترین موارد استفاده این درخت، از نظر اقتصادی، روغن دانه های آن است. دانه های این گونه دارای ۴۰ – ۳۸ % روغن و یک نوع ساپونن است. روغن این گونه به «بن» مشهور بوده و بسیار مناسب برای تغذیه است و در صنعت نیز برای جلاکاری و روغن کاری ساعت های دیواری و مچژی و چرخ های خیاطی و سایر ماشین های ظریف مورد استفادهقرار می گیرد و در صنایع دارویی برای تهیه نوعی آنتی بیوتیک از آن در دست بررسی است.

مصارف درمانی: ریشه در درمان سوزاک و تب زرد، پوست در درمان جرب و خارش، میوه برای درمان ناراحتی های کبد طحال و دردهای آرتروز و فلج استفاده می شود.

source:http://sistanbaluchestan.frw.org.ir