مدیریت مبارزه با علفهای هرز در باغات پسته

تصمیم گیری در خصوص زمان، مکان و شیوه مبارزه با علف های هرز به شناخت کامل رابطه بین محیط، رفتار آفات و دشمنان طبیعی آفات و علف هرز موجود بستگی دارد.
– قبل از احداث باغ، با آبیاری و شخم های متوالی قبل از به گل و بذر رفتن علف هرز و یا استفاده از علف کش های عمومی می توان میزان ذخیره بانک بذری باغ را کاهش داد.
– شرط اول در مهار علف های هرز، رعایت بهداشت باغات می باشد مانند جلوگیری از به بذر رفتن علف های هرز، استفاده از ابزار و ماشین های کشاورزی تمیز و عاری از بقایای علف هرز، پیشگیری از ورود علف هرز، استفاده از کودهای پوسیده و خاک های تمیز و در مجموع هر اقدامی که مانع از پیدایش علف هرز می شود.
– استفاده از شخم عمیق در اواخر زمستان نیز نقش مهمی در مدفون کردن بذر و ریزوم های بعضی از علف های هرز دارد.
– استفاده از کودهای پوسیده دامی و درون چالکود.
– استفاده از شخم و تیلر در اوایل فصل رویش برای کاهش علف های هرز یک ساله.
– بعضی از علف های هرز چند ساله مانند مرغ (هریز)، پیچک صحرایی، کاتوس، خارشتر و شیرین بیان توسط ریزوم تکثیر می یابند بنابراین قطعه قطعه شدن ریزوم ها باعث پراکنده شدن و تکثیر بیشتر این گیاهان می گردد، بنابراین تا جایی که ممکن است باید از شخم های غیر ضروری خودداری کرد. برداشتن لکه ها، سرزنی و استفاده از علف کش در محل لکه های این گیاهان از افزایش این علف های هرز جلوگیری خواهد کرد.
– استفاده از علف کش ها در تلفیق با سایر روش ها امکان پذیر می باشد. در هنگام مصرف علف کش ها، علف های هرز بایستی شاداب و فعال باشند. آبیاری چند روز قبل از سمپاشی، موجب شاداب شدن علف های هرز و جذب بهتر علف کش خواهد شد. سرما، گرمای زیاد و تشنگی علف هرز، اثر علف کش را کاهش خواهد داد.

 

– راه کنترل سس، استفاده از کودهای دامی کاملاً پوسیده و کنترل علف های هرز کف باغ است. در صورت آلوده شدن درخت به این انگل، می توان قبل از به گل رفتن انگل، با بریدن شاخه های آلوده به انگل تا ۱۵-۱۰ سانتی متری محل آلودگی و سوزاندن آن ها از گسترش آن جلوگیری کرد.

 

source:http://www.iranpistachio.org/

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شدعلامتدارها لازمند *

*

bigtheme