خاکهای نواحی گرم و خشک

دشت خوزستان در جنوب غربی سلسله جبال زاگرس و نوار ساحلی طولانی خلیج فارس تحت تاٌثیر اقلیم گرم وخشک قرار دارد. میزان بارندگی سالانه بین ۵۰ تا ۳۰۰ میلیمتر که عمدتاً در فصل زمستان روی می‌دهد. زمستان معتدل و تابستان خشک و سوزان است و کمترین و بیشترین درجه حرارت سالانه بین ۱۰ تا ۴۸ درجه سانتیگراد است. گیاهان زراعی سالانه و باغات میوه عمدتاً شامل گندم، جو، نیشکر، چغندر قند، یونجه و سبزی و صیفی و درختان میوه گرمسیری از قبیل خرما و مرکبات است.

در ارتفاعات با بارندگی بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیمتردر سال به علت درجه حرارت مناسب در فصل زمستان کشت گندم و جو دیم رواج دارد. به علت تبخیر و تعرق زیاد (در حدود ۲۵۰۰‌ـ۳۰۰۰ میلیمتر در سال) و میزان محدود بارندگی، کشت اکثر محصولات زراعی بدون آبیاری امکان ‌پذیر نیست.

 
دشت خوزستان عمدتاً از آبرفتهای دو رودخانه کارون و کرخه به ‌وجود آمده است. خاکهای این دشت معمولاً عمیق، آهکی و دارای بافت سنگین است. مواد آلی این خاکها به علت درجه حرارت زیاد، نسبتاً کم، ومیزان آن از یک در صد کمتر است.

 

میزان آهک خاک معمولاً معمولاً از ۳۰درصد بیشتر است. پتاسیم قابل جذب در این خاکها معمولاً زیاد، ولی میزان ازت و فسفر قابل جذب غالباً کم و اکثر گیاهان زراعی احتیاج به مصرف کود شیمیایی ازته و فسفر دارند.

 

این دشت به علت وجود خاکهای حاصل خیز، رودخانه‌های پرآب ودر نتیجه دسترسی به منابع آبهای سطحی و زیرزمینی و همچنین درجه حرارت مناسب برای کشت دو یا چند محصول در طول سال، یکی از مستعدترین مناطق کشور برای توسعه کشاورزی و تولید محصولات زراعی است.

 

 

با مدیریت صحیح اراضی و بالا بردن بازده آبیاری و کشت محصولات مناسب، می‌توان از خاکهای حاصل خیز دشت خوزستان، حداکثر بهره‌ برداری را به عمل آورد.

 
بالابودن سطح آب زیرزمینی، شیب بسیار کم، نبود زهکشی مناسب و تبخیر و تعرق زیاد، باعث تشکیل و توسعه خاکهایی با شوری و قلیائیت بسیار زیاد در غرب و جنوب غربی دشت خوزستان شده است.

این اراضی در وضعیت کنونی قابل بهره‌برداری برای تولید محصولات کشاورزی نیست، ولی با احداث شبکه زهکشی، تاٌمین آب مورد نیاز برای آبشویی املاح محلول خاک و همچنین کشت گیاهان مناسب زراعی و مدیریت صحیح اراضی، امکان استفاده از بعضی از این خاکها برای تولید محصولات زراعی وجود دارد.

 
تپه‌های شنی و اراضی شنی ساحلی منطقه نسبتاً وسیعی از مناطق مرزی غرب دشت خوزستان و نوار طولانی ساحلی خلیج فارس را می‌پوشاند. این اراضی، استعداد تولید محصولات زراعی را ندارد و باید از طریق عملیات ما‌لچ پاشی و کشت گیاهان یا درختان مقاوم به خشکی، برای تثبیت و بهره‌برداری از آنان اقدام نمود. درختان گز و اوکالیپتوس و کنار در خوزستان و کهور و کنار در نوار ساحلی خلیج فارس در استان بوشهر و هرمزگان از درختان مناسب برای تثبیت و بهره‌برداری از این اراضی است.

 
مناطق وسیعی از دشت خوزستان و نوار ساحلی خلیج فارس زیر کشت درخت خرما قرار دارد. این اراضی معمولاً شوری زیادی ندارد و بسته به موقعیت جغرافیایی و فیزیوگرافی دارای بافت و خصوصیات متفاوتی است. اصلاح روش آبیاری، احداث شبکه زهکشی در بعضی مناطق وکشت واریته‌های مناسب و پر محصول خرما از اقدامات اساسی در جهت بهره‌برداری صحیح از این اراضی است.

 

 

http:/rasekhoon.net

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شدعلامتدارها لازمند *

*

bigtheme