دوام اثر زیاد کودهای هیومیکی در خاک

بر عکس کودهای شیمیایی که دوام اثر ناچیزی دارند و به شکل های مختلف نظیر تجزیه، تبخیر، تصعید، آبشویی و یا تثبیت از دسترس گیاه خارج می شوند، هیومیک اسید پایداری بی نظیری دارد. تنها میکروارگانیسم های مفید خاک می توانند آن را به عنوان انرژی مورد استفاده قرار دهند و نیز وجود مقادیر بیش از حد نمک های محلول در خاک چه از کودهای شیمیایی اضافی و چه آلاینده های خاک نظیر نمک می تواند اسید هیومیک را اشباع کرده و به طور موقت و یا دائم از کار بیندازد.

هیومیک ها پیش از اینکه کود باشند اصلاح کننده خاک هستند. به این معنا که پلیمرهای هیومیک اسید شبیه یک چسب ارگانیک عمل می کنند و ذرات مواد معدنی خاک را به هم می چسبانند.

میکروگرانول های تشکیل شده نیز با کمک همین چسب به هم پیوند شده گرانول های درشت تری ایجاد می کنند. وقتی این گرانول ها در کنار هم قرار بگیرند، همانند گلوله هایی که در یک لیوان قرار داده شوند، بین خود فضای خالی ایجاد می کنند که به نفوذ بیشتر هوا، آب و ریشه کمک می کند، همچنین فضای مناسبی برای موجودات ریز اعم از میکروسکوپی و ماکروسکوپی ایجاد می کنند.