شرکت پارس عمران شهسوار مجری سیستم های ابیاری تحت فشار در رفسنجان
به تعبیری ساده، “حکمرانی آب” به کلیت نظام‌هایی اطلاق می‌شود که در تصمیم‌گیری درباره توسعه و مدیریت منابع آب دخیل هستند. به زبان همکاری جهانی آب، “حکمرانی آب” «به طیفی از نظام‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و اداری مربوط می‌شود که برای توسعه و مدیریت منابع آب و عرضه خدمات آبی در سطوح مختلف جامعه وجود دارند.»
در حکمرانی آب بحث راه و رسم تصمیم‌گیری درباره آب مطرح است: چگونه، به دست چه کسی، و تحت چه شرایطی. هم طریقه‌ای که تصمیمات درباره تخصیص و تنظیم آب گرفته می‌شود، و هم نهادهای رسمی و غیررسمی که توسط آنها اختیارات اعمال می‌شود.
“حکمرانی آب” ماهیتاً فرایندی سیاسی است، بدین معنا که برای برقراری توازن میان منافع رقیب درباره اینکه چه کسی مستحق چه خدماتی است، چگونه خدمات فراهم شوند، چه کسی پرداخت کند و چگونه میان منافع رقیب توازن برقرار شود و نیز تصمیمات درباره نحوه حفاظت از منابع آب مستلزم انتخاب سیاسی است. نظام‌های حکمرانی آب معمولاً بازتاب واقعیات سیاسی در سطوح ملی، استانی و محلی هستند. بنابراین بحث کاملاً جداگانه حکمرانی آب از حکمرانی جامعه ناممکن است.
در حالی که تعاریف حکمرانی نسبتاً بحث‌برانگیز نیستند، مؤلفه‌های حکمرانی خوب فوق‌العاده محل بحث است. برخی معتقدند که گروه‌های مختلف چشم‌اندازهای مختلفی از «حکمرانی مطلوب» دارند، که متأثر ایدئولوژی آنان است. برخی تحقق حکمرانی خوب را عمدتاً با حذف محدودیت‌ها برای هموارشدن عمل بازار و به حداقل‌رساندن نقش دولت میسر می‌دانند، و حکمرانی بد را بازارهای بی‌کفایت و دولت حجیم. برخی دیگر نیز، ویژگی‌هایی چون شفافیت، پاسخگویی و حق تصمیم‌گیری در پائین‌ترین سطوح را برای حکمرانی خوب برمی‌شمارند.
source:iswm.ir