جنبه دینی اب

آب که از دیرباز به سبب حیاتی بودن‏ مقدس شمرده می‏شود در یک آیین معنوی‏ کاربردی تقدس‏بخش پیدا می‏کند. تقدس آن‏ به‏گونه‌ای است که از یک سوی نماد زیست و زندگی و از سوی دیگر نماد پالایش و طهارت‏ می‏باشد. آب در ترکیب با یک آیین‌های پاکیزگی و طهارت تبدیل به رکن اساسی در آیین‏های مذهبی می‏شود.

برخی باورهای دینی برای این عنصر مادی به خاطر پالایندگی جسم مرتبه پالایندگی روح نیز قائل شده‌اند. در بیان اسطوره‏ ایزیس از ایزدان مصری آمده‌است که پیکر مرده ایزیس در آب‏های نیل شناور بود و به زندگی برگشت به این خاطر که در آب‏های نیل غسل داده شد. ایزدبانوی ماه، در اساطیر قبایل مائوری نیوزیلند، به نام مارما پس از اینکه به‏ طور کامل از بین می‏رود، هرگاه در آب‏های زندگانی خود را شست‏وشو می‏دهد دوباره شکوه گذشته خود را بازمی‌یابد.

نام وایورا، ایزدبانوی تندرستی در جزایر پلی‌نزی مرکزی، به‏ معنای «آب زندگانی» است. در داستان حماسی گیلگمش، وقتی گیلگمش خسته و درمانده به دنبال زندگی جاودان رهسپار می‏شود، با سیدوری‏ برخورد می‏کند. او در پاسخ گیلگمش که زندگی جاودان‏ را خواستار است، نخست به او گوشزد می‏کند که زندگی جاودان ویژه ایزدان است و در این میان سهم انسان، لذت بردن از مواهب زندگی‏ است. او خطاب به گیلگمش می‏گوید پوشاک نو به تن کن، تن را در آب‏ بشوی و…

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شدعلامتدارها لازمند *

*

bigtheme